این گزارش با اتکا بر مطالعهی دقیق یک پرونده واقعی در حوزه مسئولیت کیفری ناشی از حوادث کار، تلاش دارد اصول حاکم بر حقوق کیفری کار و ارتباط آن با تعهدات بیمهای را روشن سازد.
در این پژوهش، ضمن بازخوانی روند رسیدگی قضایی در دادگاههای بدوی، تجدیدنظر و دیوان عالی کشور، چگونگی استناد محاکم به مواد قانونی، نظریههای کارشناسی و معیارهای فقهی در احراز رابطه سببیت میان خطای انسانی و نتیجه زیانبار بررسی شده است.
یافتهها نشان میدهد که پرداخت دیه از سوی شرکت بیمه، مسئولیت کیفری کارفرما را رفع نمیکند و بیمه صرفاً ابزاری برای جبران خسارت مالی است، نه جایگزینی برای تقصیر شخصی و اخلاقی. این گزارش همچنین بر اهمیت رعایت الزامات ایمنی در کارگاهها تأکید دارد و بیان میکند که اتکای بیش از حد به پوشش بیمهای میتواند به بیاحتیاطی و افزایش وقوع حوادث منجر شود.
از منظر حقوقی، بیمه مسئولیت کارفرما نقش دوگانهای ایفا میکند: از یک سو ابزار تحقق عدالت ترمیمی و تأمین اجتماعی است و از سوی دیگر وسیلهای برای انتقال عقلانی ریسکهای ناشی از فعالیت حرفهای به بیمهگر. پژوهشکده بیمه با انتشار این گزارش، زمینهای برای گفتوگوی علمی میان حقوق کیفری و حقوق بیمه فراهم کرده و بر ضرورت بازنگری در فهم مسئولیت کیفری کارفرما در نظام حقوقی ایران تأکید نموده است.
0 دیدگاه